sábado, 12 de octubre de 2019

QUAN SE´M VA DESPERTAR LA POLIO    -    ROSA PONS



A mi la polio "se'm va despertar" fa catorze anys...La tinc des dels 18 mesos. Sóc força afortunada després de tot...hi ha persones molt més afectades que jo. He passat de poder pujar escales a haver-me d'instal.lar un ascensor a casa. La meva cama afectada ha perdut la força i ha dit prou. He passat de no haver de necessitar ajuda, a utilitzar bastó o crosses, de poder anar a l'estiu amb sandàlies a calçar botines fetes a mida. Han aparegut els dolors musculars i ossis tan molestos, l'insomni, les caigudes amb afectacions diverses...aquest any amb trencament de pelvis, trocànter i els lligaments de dos dits...La meva segona casa és la fisioterapeuta. Costa molt trobar un metge que t'entengui i trobi sortida a tot aquest ventall de situacions...Jo sóc la meva millor metgessa. Tenir la pòlio també m'ha ensenyat a ser més pacient, a valorar el que tinc...família, amistats...,a superar-me cada dia. Les vegades que he hagut d'estar inmobilitzada, ja sigui per una caiguda, una operació, per cansament...ha fet que una de les millors companyies sigui la lectura...amb ella aprenc, m'esbargeixo, somio...i els animals, sobretot els gats...els necessito aprop. Em relaxen, em fan companyia...Gràcies Inma Blanco per penjar aquests recordatoris d'una malaltia que ja considerem la nostra acompanyant i que sovint em fa pensar que, després de tot, encara sóc molt afortunada. Gràcies!!!

* A mi la polio "se me despertó" hace catorce años...La tengo desde los 18 meses. Soy bastante afortunada después de todo...hay personas mucho más afectadas que yo. He pasado de poder subir escaleras a tener que instalarme un ascensor en casa. Mi pierna afectada ha perdido la fuerza y ha dicho que ya ha hecho suficiente. He pasado de no necesitar ayuda, a utilizar un bastón o muletas. De poder andar cada verano  con sandalias a calzar botines hechos a medida. Han aparecido los dolores musculares y oseos tan molestos, el insomnio, las caidas con afectaciones diversas...Este año con rotura de pelvis, trocanter y los ligamentos de dos dedos...Mi segunda casa es la fisioterapeuta. Cuesta mucho encontrar a un medico que te entienda y que encuentre una salida a todo este abanico de situaciones...Yo soy mi mejor doctora. Tener la polio también me ha enseñado a ser más paciente, a valorar lo que tengo, familia, amistades...a superarme cada día. Las veces que he tenido que estar inmobilizada, ya sea por una caida, una operació, por cansancio...han hecho que una de mis mejores compañias sea la lectura...con ella aprendo, me distraigo, sueño...y los animales, sobre todo los gatos...los necesito cerca. Me relajan, me hacen compañia...Gracias Inma Blanco por colgar estos recuerdos de una enfermedad que ya consideramos nuestra acompañante y que con frecuencia me hace pensar que después de todo aún soy muy afortunada. Gracias!!!





4 comentarios:

  1. Podrias traducirlo al castellano? Me encantaria entenderlo todo. Gracias y un abrazo de otra "compa"

    ResponderEliminar
  2. Cómo no sufrir contigo.... eres una brillante escritora , traspasas la piel.

    ResponderEliminar